Μαριότ, Εντμ

(Edme Mariotte, 1620 – 1684). Γάλλος φυσικός. Θεωρείται ο πρωτοπόρος της πειραματικής φυσικής στη Γαλλία. Οι πρώτες μελέτες και έρευνές του ήταν αφιερωμένες στη μηχανική και στις ελαστικές ιδιότητες των αερίων. Το 1660 μελέτησε τις ελαστικές μεταμορφώσεις των στερεών και, μαζί με τον Χουκ, διατύπωσε τον νόμο των στερεών. Μόλις ιδρύθηκε η Ακαδημία Επιστημών (1666), διορίστηκε ως ένα από τα πρώτα μέλη της. Το 1670 πραγματοποίησε στο αστεροσκοπείο του Παρισιού πολυάριθμα πειράματα σχετικά με την αντίσταση του αέρα και διατύπωσε νόμο, στον οποίο περιλαμβάνονταν τα πορίσματα του. Το 1676, στη μελέτη του με τίτλο Η φύση του αέρα, διατύπωσε τον περίφημο νόμο που φέρει το όνομά του. Σύμφωνα με αυτόν, μία μάζα αερίου με σταθερή θερμοκρασία, η οποία δέχεται διαφορετικές πιέσεις P, αποκτά όγκους V αντιστρόφως ανάλογους με τις πιέσεις (μαθηματικά εκφράζεται ως εξής: PV = σταθερό, υπό σταθερή θερμοκρασία). Στο σύγγραμμά του που τιτλοφορείται Δοκίμιο περί θερμού και ψυχρού (1679), ο Μ. διαπιστώνει την αύξηση του όγκου του νερού όταν αυτό πήξει. Εξάλλου, χάρη στο βαρόμετρο, ο Μ. έθεσε τις πρώτες βάσεις της πρόγνωσης του καιρού. Στο έργο του με τίτλο Πραγματεία για την κίνηση του νερού και των άλλων ρευστών σωμάτων, που δημοσιεύθηκε το 1686, ο Μ. αναζήτησε τις αρχές της υδροδυναμικής και επαλήθευσε τον νόμο του Τορικέλι για την ταχύτητα ροής των ρευστών σωμάτων. Γνωστό είναι το δοχείο Μ., μια συσκευή με πολλούς σωληνίσκους, η οποία χρησιμοποιείται για την απόδειξη πολλών φαινομένων ατμοσφαιρικής πίεσης. Τα άπαντα του Μ. εκδόθηκαν στο Λάιντεν της Ολλανδίας το 1717.